(English version below)
Jaren geleden kwam ik voor het eerst in de wijk Montparnasse in Parijs nadat ik boeken had gelezen over de Lost Generation uit de jaren 1920 wat mij enorm inspireerde. Toen ik weer in Parijs was, pakte ik de metro naar station Vavin en liet me onderdompelen door de historie van flapper girls, cafes, jazz en schrijvers.
Verbeelding
Als ik aan Montparnasse denk dan roept dit beelden op van cafés, creativeiteit, kunst en lange jazz nachten. Hier leefden ze, de dromers, de schrijvers, de kunstenaars. Mensen die geloofden dat je van woorden en verf kon leven, of althans, een poging tot, want makkelijk was dat niet.
Ik wandel door de straten en ik voel nog steeds iets van deze ontembare energie die me inspireert. De gevels lijken verhalen te fluisteren van avonden in Le Dôme waar Hemingway zijn notities schreef aan de bar. Of de zwoele zomers toen de lost generation uit alle windstreken naar Parijs trokken voor een nieuw bestaan en hun laatste geld uitgaven aan wijn en discussies die wel tot zonsopgang konden duren.
De sfeer trekt me aan. De cafes zijn sfeervol, veel hebben gelukkig hun authentieke uitstraling behouden, zoals le Select, die als sinds 1923 bestaat. De plek waar je je kunt onderdompelen in de tijd van de jazz, de flappers, de feesten en waar de champagne rijkelijk vloeide.
Le Select
Creativiteit groeit hier niet uit een perfectionisme, maar uit een diep verlangen. Dat is waarom ik altijd weer terugkom bij le Select, waar de sfeer nog authentiek is en ik mij daarin kan onderdompelen. Hier, aan een tafeltje in de hoek, waar ik vorig jaar het genoegen had om mijn voorbeeld op schrijfgebied, Tatiana de Rosnay, te mogen ontmoeten, heb ik een aantal scenes bedacht. Of ik observeer. Een man die een dik boek leest onder het genot van een glas wijn, een vrouw die achter haar laptop zit maar nu uit het raam staart. Schrijft zij ook een boek?
Ik denk aan al die woorden die hier zijn gecreeerd. In deze wijk, op deze plek, is het alsof inspiratie niet iets wat je vindt, maar wat vanzelf komt. Kijk om je heen, observeer, en luister.
De wijk is levendig, elke keer weer als iemand iets creeert zonder altijd te weten waar het toe leidt. Maar misschien is dat wel het mooiste: dat Montparnasse je eraan herinnert wat het betekent om te creëren , vrij, onzeker, vol passie.
Au revoir
Elke keer als ik Montparnasse verlaat, weet ik dat het niet helemaal uit mijn systeem gaat. Alles wat ik hier heb gecreërd blijft bij me en beleef ik steeds weer op nieuw als ik de passages opnieuw lees. Dan zit ik weer aan het tafeltje met een goed glas wijn en een heerlijk gerecht en de vriendelijk personeel die me al kent, wat me weer een warm gevoel geeft.
Hier durf ik te dromen van iets groots, iets waar ik al jaren naar verlang en waar ik nu zo hard aan werk. En misschien is dat ook wel waar om ik steeds terugkeer. Niet alleen om de cafés, de jazz of de inspiratie van de Lost Generation, maar ook om dat gevoel van onbevangenheid te scheppen. Om die ene vonk die overspringt zodra ik mijn notitieboek open.
Montparnasse herinnert me eraan dat creativiteit niet draait om perfectie, maar om groots te dromen. Om iets te creëren, hoe onzeker ook. Want hier, in het hart van Parijs, leeft de verbeelding nog altijd. In elk gesprek, elke observatie, elke onmoeting en nog in elke onvoltooide zin.
English version
Montparnasse, a mirror of my own creativity
Years ago, I first visited the Montparnasse district in Paris after reading books about the Lost Generation of the 1920s, which inspired me immensely. Back in Paris, I took the metro to Vavin station and immersed myself in the history of flapper girls, cafes, jazz, and writers.
Imagination
When I think of Montparnasse, it conjures up images of cafes, creativity, art, and long jazz nights. This is where they lived, the dreamers, the writers, the artists. People who believed you could make a living from words and paint, or at least, tried to, because it wasn't easy.
I walk through the streets and I still feel some of this indomitable energy that inspires me. The facades seem to whisper stories of evenings at Le Dôme, where Hemingway wrote his notes at the bar. Or the sultry summers when the lost generation from all corners of the world moved to Paris for a new life and spent their last money on wine and discussions that could last until sunrise.
The atmosphere appeals to me. The cafes are charming, and thankfully, many have retained their authentic character, like Le Select, which has been around since 1923. It's the place where you can immerse yourself in the era of jazz, flappers, parties, and where champagne flowed freely.
Le Select
Creativity here doesn't grow out of perfectionism, but from a deep desire. That's why I always return to Le Select, where the atmosphere is still authentic and I can immerse myself in it. Here, at a table in the corner, where last year I had the pleasure of meeting my writing idol, Tatiana de Rosnay, I've imagined a few scenes. Or I observe. A man reading a thick book while enjoying a glass of wine, a woman sitting at her laptop but now staring out the window. Is she writing a book too?
I think of all the words created here. In this neighborhood, in this place, it's as if inspiration isn't something you find, but something that comes naturally. Look around you, observe, and listen.
The neighborhood is vibrant, every time someone creates something without always knowing where it will lead. But perhaps that's the most beautiful thing: that Montparnasse reminds you what it means to create—free, uncertain, passionate.
Au revoir
Every time I leave Montparnasse, I know it won't completely leave my system. Everything I've created here stays with me and I relive it every time I reread the passages. Then I'm sitting at the table again with a good glass of wine and a delicious meal, with the friendly staff who already know me, which gives me a warm feeling.
Here I dare to dream of something grand, something I've longed for for years and am now working so hard on. And perhaps that's true because I keep returning. Not just for the cafés, the jazz, or the inspiration of the Lost Generation, but also to create that feeling of freedom. For that one spark that ignites the moment I open my notebook.
Montparnasse reminds me that creativity isn't about perfection, but about dreaming big. About creating something, no matter how uncertain. Because here, in the heart of Paris, imagination still lives. In every conversation, every observation, every encounter, and still in every unfinished sentence.
Photo of me: Copyright: Miranda Koevoets - Lightcatch Fotografie
Reactie plaatsen
Reacties